عبادت غیر ذاتیفعل نیازمند امر شارع و قصد قربت، در صدق عبادت بر آن را عبادت غیر ذاتی می‌گویند. ۱ - معنای عبادت غیر ذاتیعبادت غیر ذاتى، مقابل عبادت ذاتی بوده و به عملى گفته می‌شود که برای نزدیک کردن و تقرب عبد به مولا صلاحیت دارد و بالفعل نیز به آن امر تعلق گرفته است؛ به بیان دیگر، عبادت بودن آن بر قصد قربت توقف دارد و قصد قربت در آن نیز منوط به تعلق امر به آن است، مانند: وقوف در عرفات و سعی بین صفا و مروه. [۳]
آخوند خراسانى، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۱۸.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «عبادت غیر ذاتی». |